Ongelofelijk maar waar, hier mijn eerste letters op mijn blog. Ook heb ik een (nieuw) twitter-account, die ik dit keer wel actief wil gaan gebruiken. Wat is er gebeurd dat ik ineens 'hip' wil zijn....
Sinds 11 maart jl. is LEVEN! magazine mijn leven binnen gewandeld, echt letterlijk! Een paar maanden daarvoor was ik al benaderd door de uitgever van dit glossy magazine. Aangezien ik toen nog in een rechtzaak verwikkeld was tegen een ander magazine, was mijn eerste reactie niet echt positief. Ik dacht meer van........ oh nee, even niets met magazines...
1 Maart jl., werd ik gebeld door mijn jurist Huub, die mij opgewekt vertelde dat ik de rechtzaak gewonnen had!! Wat een goed nieuws en wat een heerlijk gevoel. Yes, eindelijk die verdomde negatieve energie klaar, afgelopen , finito. 1 Maart was op een vrijdag, ik werkte die dag in Rotterdam.
Dat weekend is LEVEN! voor mij beginnen te leven en ben ik mij gaan verdiepen in het magazine.
Maandag 11 maart jl., had de uitgever, Sander Pardon een soort van kennismakingslunch georganiseerd in Utrecht. Er waren rond de 20 mensen, op drie na, allemaal dames. Heerlijk vind ik dat. Met allemaal personen kennis maken en horen wat de ander heeft gedaan en momenteel doet. Ik heb geprobeerd met iedereen even een praatje te maken en dat is bijna gelukt. Ik was in ieder geval weer een aantal visitekaartjes rijker. Van die hele groep waren er maar twee personen met een sales-achtergrond,
Rob en ik.
(ondertussen, het is vandaag goede vrijdag, de vrijdag voor Pasen, vrijdag 29 maart, de zomertijd gaat dit weekend in, sneeuwt het lichtjes..... ja echt, het sneeuwt, en ondertussen worden de vlokken alleen maar groter en meer, oftwel, het sneeuwt niet meer lichtjes maar het sneeuwt gewoon...).
Die week, na die salespitch bij De Rechtbank ben ik helemaal in de ban van het magazine LEVEN! Ik spreek Sander telefonisch en ik spreek die donderdag life met Rob. Rob is een leuke 'verkoper', met wie ik direct een prima klik heb Rob heeft een eigen bedrijf en is net zoals ik, erg enthousiast over het magazine LEVEN! Het is toch super gaaf dat Utrecht een eigen glossy krijgt, wohh!
De dagen daarna lees ik nog meer in en over het magazine en ik zie op de net gelanceerde website, foto's en functies staan van de mensen die betrokken zijn bij de edities van Leiden en Den Haag. Mijn wens is: ik wil ook met een foto en een functie op die website!
Maandag 18 maart heb ik een afspraak met Sander. Ik heb bij mij thuis afgesproken omdat ik dan al mijn voorbereidend werk kan laten zien. Sander neemt Gerda mee, hoofdredacteur van LEVEN! Gerda heb ik ook ontmoet en gesproken in Utrecht. Ik vond haar direct leuk, de manier waarop ze iets uitlegt, is erg boeiend. En Gerda is ook nog eens een stijlvolle dame, heel aangenaam.
Terloops hoor ik een naam vallen voor de funcite van sales director. Huhhh, denk ik, nee nee, dat zal toch niet gebeuren.... Ik laat Sander en Gerda weten graag de functie van sales director te ambieren en ik profileer mij als de meest geschikte persoon. Als rasechte Utrechtse ken ik veel mensen, woon ik ook nogeens in de binnenstad, heb een behoorlijke salesachtergrond, kortom, dat voelt goed!
Eerst maar eens even een stukje achtergrond van mijn persoon:
3 maart 1965 ben ik geboren als derde meisje van een kruideniersfamilie. Mijn opa en zijn vader waren kruidenier en voor mijn vader was zijn toekomst duidelijk. Hij zou de kruidenierswinkel van zijn vader overnemen. Wij woonden in een flat boven de winkel, op Kanaleneiland. Na mij werd er nog een meisje geboren. Papa Piet met zijn vijf 'meisjes'. Dat was in de tijd dat de grote supermarkten van de Albert Heijn zijn intrede deden. Leuk voor de mensen, maar zeker niet voor de kleine zelfstandigen, zoals mijn vader. Ik kan het mij allemaal niet meer herinneren, maar volgens de verhalen, hebben wij het als gezin financieel heel moeilijk gehad. De 'supermarket' van mijn vader is failliet gegaan en het was erg. Zo erg, dat wij de huur van de flat niet meer konden betalen en wij als gezin op straat werden gezet. In diezelfde flat was een woning leeg en mijn ouders hebben dit huis destijds''gekraakt'. We moesten tenslotte ergens wonen. Ik heb wel gehoord dat dit gebeuren in de krant heeft gestaan maar met eigen ogen heb ik dit nooit gezien.
Van Kanaleneiland zijn wij toen verhuisd naar Zuilen. Een prima eensgezinswoning met vier slaapkamers. De grootste slaapkamer werd verhuurd aan een student en de meisjes sliepen in stapelbedden op relatief kleine kamers, maar prima vonden wij, wij waren nog maar klein.
Wordt vervolgd.... ga nu naar een Cityborrel op een nieuwe locatie in Utrecht, ben benieuwd!
